Requiem για τον Α.Σ.Ο.Λ
11 Mar 2013, 9 p.m. TouLogouToAlithes
Τον τελευταίο χρόνο η εσωτερική πάλη για το που πάει και το που πρέπει να πάει η ΟΜΟΝΟΙΑ, με έχει στην κυριολεξία κυριεύσει. Μια συνεχόμενη πάλη με ένα ρεύμα αλλαγής που πάντα κατάληγε σε ήττα του id μου από την εκλογίκευση του superego μου, που ως προστάτης της λογικής μου, δεχόταν την παράταση του αναπόφευκτου με επιχειρήματα που κατά κόρων ξεκινούσαν με το ανίκητο «Υπό τις περιστάσεις»
Ήρθε όμως η στιγμή που κανένας μηχανισμός αυτοσυντήρησης δεν μπορεί να σταματήσει το αναπόφευκτο. Την αποδοχή του ότι ο Α.Σ.Ο.Λ θα μείνει ως η υπέρτατη ιδέα που υπηρέτησαν τρεις γενεές από το 1948 και ένθεν, ενώ η δική μου γενιά μου θα είναι αυτή που θα υπογράψει το τέλος του και θα δώσει χώρο στο νέο.
Είμαι πεπεισμένος ότι η συγκινητική προσπάθεια του κόσμου για ανεύρεση πόρων που θα σώσουν την ΟΜΟΝΟΙΑ από τις κυρώσεις τέλος του Μάρτη θα αποδώσουν. Σίγουρα δεν αναμένω ότι ο κόσμος θα ξεράσει έτσι απλά 5 εκατομμύρια για να «σωθεί η ΟΜΟΝΟΙΑ» αφού παράλληλα με τους εράνους, τόμπολες, πάρτι και events η Διοίκηση έχει ήδη βάλει μπρος και κάποιες ενέργειες που θα εξασφαλίσουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που απαιτούνται για να συμπληρώσει τον φάκελο ενόψει κριτηρίων.
Αυτό όμως που πλέον είναι σίγουρο στο μυαλό μου, είναι ότι το Αθλητικός Σύλλογος ΟΜΟΝΟΙΑ Λευκωσίας διανύει τις τελευταίες του ώρες. Όχι γιατί θα σταματήσει να υπάρχει ΟΜΟΝΟΙΑ, αλλά γιατί οι ανάγκες δεν τελειώνουν φέτος με την κάλυψη ενός μέρους των οφειλών μας προς τρίτους. Και για να καλυφτούν αυτές οι ανάγκες αναγκαστικά θα γίνουν εκπτώσεις στα όσα θεωρούσαμε δεδομένα λίγα χρόνια πριν και στα οποία χτίστηκε η επιτυχία της ομάδας μας.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπαίνει σε μια περίοδο μεγάλης λιτότητας. Ανήμπορη να διατηρήσει προϋπολογισμούς πρωταθλητισμού, δύο είναι τα πιθανά ενδεχόμενα.
Α) Η ΟΜΟΝΟΙΑ αλλάζει στόχους. Η ιστορικότερη των ομάδων σε ότι αφορά τίτλους αλλά και πρωταγωνιστικών στόχων, πλέον θα αρκείται στο «θαύμα» της εξόδου στην Ευρώπη και θα δέχεται την απαξίωση από οπαδούς ομάδων όπως Αελ, Άεκ, Απόλλωνα. Αν αυτό δεν αποτελεί την μέγιστη έκπτωση αξιών δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο.
Β) Η ΟΜΟΝΟΙΑ αλλάζει χαρακτήρα. Μοναδική λύση για οικονομική ανόρθωση και πρωταγωνιστικών στόχων θα είναι η δημιουργία εταιρίας που θα χειρίζεται το ποδοσφαιρικό τμήμα. Καλά και άγια τα ερμαφρόδιτα σχέδια που έχουν σκοπό την προστασία του χαρακτήρα του συλλόγου, όμως η ουσία είναι μία. Άπαξ και η πόρτα στο κεφάλαιο ανοίξει έστω και λίγο, αυτή δεν μπορεί να μείνει μισάνοικτη. Για να πετύχει ο σκοπός, τότε η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να μετατραπεί σε καθαρή εταιρία με τον πρώτο και τελευταίο λόγο να δίνεται στους επενδυτές/μετόχους.
Και σ' αυτό το σενάριο προσωπικά βλέπω αλλοίωση των αρχικών όρων δημιουργίας του Συλλόγου. Ο κοινωνικός χαρακτήρας του σωματείου θα περιοριστεί στην εθιμοτυπική πλέον Γενική Συνέλευση των μελών που υπό την απειλή του κεφαλαίου απλά θα ανανεώνει τους όρους εντολής στην εταιρία ανήμπορο να έχει σωστή εκπροσώπηση στη Διοίκηση της Ποδοσφαιρικής ομάδας.
Με αυτές τις συνθήκες, προσωπικά είμαι δύσπιστος στο κατά πόσο η λειτουργία του ΑΣΟΛ θα πάρει ουσιαστική παράταση ζωής μετά την 31η Μαρτίου. Γιατί επαναλαμβάνω ότι το προσωρινό πρόβλημα των 5 εκατομμυρίων θεωρώ ότι θα ξεπεραστεί, αλλά στο συστεμικό πρόβλημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι τέτοιο, που θα έπρεπε να επεμβαίναμε το 2000 για να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την πορεία των πραγμάτων.
Υ.Γ: Σε όσους προστρέξουν να μου αποδώσουν απαισιοδοξία, να μου επιτρέψουν και ένα επεξηγηματικό επίλογο.
Δεν θεωρώ ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ κλείνει με τον «θάνατο» του Α.Σ.Ο.Λ. Θεωρώ ότι οι συγκυρίες είναι τέτοιες που αναπόφευκτα η ΟΜΟΝΟΙΑ θα συνεχίσει αλλά με άλλη βάση. Θεωρώ ταυτόχρονα ότι το «νέο» μπορεί να είναι και καλύτερο για τους στόχους που πρέπει να έχει μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Η ιστορία θα το πει αυτό. Προς το παρόν όμως, δεν μπορώ παρά να νοιώθω την απογοήτευση ότι είμαστε η γενιά που φέρνουμε τον Α.Σ.Ο.Λ στο τέλος του, κλείνοντας ανεπιτυχώς μια 65χρονη πορεία στο χρόνο.