Ιστορία 6η: Ο πόλεμος της μπύρας
13 Jul 2013, 12:17 p.m. galatis
Χαιρετίζω τα αδέρφια.
Καιρό να τα πούμε, και μιας που το καλοκαίρι βρίσκεται στις δόξες του, η σημερινή μας ιστορία ασχολείται με την μπύρα, και πως ο διάσημος χημικός Λουί Παστέρ άλλαξε τον τρόπο που απολαμβάνουμε αυτό το ποτό σήμερα για καθαρά εθνικιστικούς λόγους.
Βρισκόμαστε στο 1870 όπου έχει ξεσπάσει – πάλι – πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Πρωσίας (Γερμανία με την σημερινή ονομασία). Αυτός ο πόλεμος ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Παστέρ, καθότι όχι μόνο αναγκάστηκε να μείνει χωρίς δουλειά αλλά παρ’ ολίγο να χάσει το γιό του από τυφοειδή πυρετό όταν αυτός υπηρετούσε στο Γαλλικό στρατό.
Ο Παστέρ πήρε δυο μεγάλες αποφάσεις. Για αρχή, σε κάθε σύγγραμμα που δημοσίευε υπήρχε ως πρόλογος η φράση «Μίσος προς την Πρωσία. Εκδίκηση! Εκδίκηση!» που ήταν οριακά ανεκτό στην επιστημονική κοινότητα της εποχής λόγω της ιδιοφυίας του στα επιστημονικά θέματα. Η δεύτερη απόφαση ήταν να κτυπήσει τη Γερμανία εκεί που την πονούσε: στην κατασκευή μπύρας. Ο Παστέρ έθεσε ως στόχο ζωής να καταστρέψει τη Γερμανική ζυθοποιία.
Δέκα χρόνια νωρίτερα το 1860, οι Γερμανοί έκαναν ένα μικρό θαύμα. Καλλιέργησαν ζύμες που αντιδρούσαν πολύ αργά σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες και βυθίζονταν στο πάτο του βαρελιού. Με αυτή τη τεχνική δημιούργησαν το είδος της μπύρας που ονομάζουμε σήμερα lager (στα Γερμανικά «αποθήκευση»). Αυτή η μπύρα δημιούργησε επανάσταση στη ζυθοποιία και εκτίναξε τις εξαγωγές – και τα έσοδα – στα ύψη.
Ο Παστέρ αποφάσισε να δημιουργήσει την καλύτερη μπύρα στον κόσμο, την «Μπύρα της εκδίκησης». Χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του στη χημεία, δημιούργησε ζύμες που δρούσαν γρηγορότερα και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και σε κλίματα θερμότερα από το Γερμανικό – μην ξεχνάτε ότι το 1870 δεν υπήρχαν ψυγεία. Απομόνωσε τους μικροοργανισμούς που προκαλούσαν την μπύρα να χαλάσει και γενικά τελειοποίησε τη μέθοδο παρασκευής μπύρας. Τότε ξεκίνησε μια περιοδεία στις μεγαλύτερες ζυθοποιίες της Ευρώπης όπως την Κάρλσμπεργκ στη Δανία και την Γουίτμπρετ στην Αγγλία και τους παραχώρησε τα δικαιώματα παρασκευής καθώς και τα σχέδια για τα μηχανήματα και το σύγγραμμα της μπύρας απολύτως δωρεάν, υπό ένα όμως όρο: να μην μεταφραστεί τίποτα στα Γερμανικά και να μην γίνει καμία απολύτως χρήση από Γερμανούς.
Ο εθνικιστής Γάλλος τα κατάφερε. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης είχαν τώρα στα χέρια τους καλύτερες μεθόδους παρασκευής μπύρας και μάλιστα καλύτερης γεύσης και ποιότητας. Οι Γερμανικές ζυθοποιίες αδράνησαν και αναγκάστηκαν να στραφούν σε κάτι άλλο. Άρχισαν να παράγουν ακετόνη, βασικό συστατικό του κορδίτη (είδος άκαπνης πυρίτιδας) που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρο στις βόμβες και γενικά στα εκρηκτικά που χρησιμοποίησε ο Γερμανικός στρατός κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου κατά της Γαλλίας…