ΕΛΑΜ: Ελευθερία του λόγου για «άλλο ένα κόμμα»;
6 Jul 2016, 10:05 p.m. kifinescom
Απόλυτα δικαιολογημένος ο Μιχαλολιάκος να θριαμβολογεί για την είσοδο του ΕΛΑΜ στην Κυπριακή βουλή με 2 έδρες. Γιατί το ΕΛΑΜ δεν είναι ένα τυχαίο αδελφό κόμμα της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Είναι η ίδια η Χρυσή Αυγή.
Με το όνομα «Χρυσή Αυγή της Κύπρου» είχε ζητήσει να εγγραφεί σαν κόμμα και μόνον όταν αυτό δεν έγινε αποδεκτό, εγγράφτηκε σαν ΕΛΑΜ. Ο αρχηγός του, Χρίστος Χρίστου, μέλος του πολιτικού γραφείου της Χρυσής Αυγής και μέλος της προσωπικής φρουράς του Νίκου Μιχαλολιάκου, αναρριχήθηκε στην ηγεσία με πρωτοβουλίες του Μιχαλολιάκου.
Πανηγυρίζοντας προκλητικά από τα έδρανα της ελληνικής βουλής, ο Μιχαλολιάκος αναφώνησε: «Επιτέλους το κοινοβούλιο της Κύπρου αποκτά έλληνες εθνικιστές». Βέβαια, αν ήταν ειλικρινής θα έλεγε «νεοναζιστές» αντί «εθνικιστές», αλλά - όπως όλες οι φασιστικές οργανώσεις - παίζει το παιχνίδι του χαμαιλέοντα αλλάζοντας ακόμα και τις έννοιες των λέξεων όταν και όπως τον βολεύει.
Έτσι, στην εφημερίδα Χρυσή Αυγή (6.4.2006), σε άρθρο με τίτλο «Εθνικιστές ή Ναζιστές», διαβάζουμε ότι στο εξής θα αποκαλούνται «εθνικιστές» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «αλλάζουν ιδέες» αλλά επειδή το θεωρούν «περισσότερο πολιτικά δόκιμο».
Και στο μεταξύ έχουν ήδη ξεκαθαρίσει πως:
«Tο να είμαι εθνικιστής σημαίνει πως δέχομαι την τρίτη μεγάλη ιδεολογία της ιστορίας, την πιο εξελιγμένη και την πιο φυσική» Ο δρόμος του εθνικιστή (εφ. Χ.Α , 14.1.1994)
Και ποια είναι αυτή η «Τρίτη Ιδεολογία»;
«Ο τρίτος δρόμος της πολιτικής στον αιώνα μας ήταν ο δρόμος των λαϊκών εθνικιστικών κινημάτων της Ευρώπης του μεσοπολέμου. Αυτής της μορφής η πολιτική επικράτησε στην Ελλάδα με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, στην Ιταλία με το φασισμό και στη Γερμανία με τον εθνικοσοσιαλισμό» (Εφ. Χ.Α. 17.3.1995).
Ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής (και του ΕΛΑΜ), η παραστρατιωτική δομή της και η απόλυτη ιεραρχία και η παντοδυναμία του Αρχηγού δεν έχουν μόνο προσωρινό οργανωτικό χαρακτήρα αλλά αποτελούν πρόπλασμα του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους που θέλουν να επιβάλουν. Λένε: «Ευελπιστούμε να μπορέσουμε να κάνουμε μια μέρα το Ελληνικό Κράτος λειτουργικό όπως είναι η Χρυσή Αυγή, όπου η θέληση του Αρχηγού επιβάλλεται και εφαρμόζεται άμεσα, χωρίς παρεκκλίσεις και χωρίς ενδοιασμούς.»
Αυτοί οι νοσταλγοί του Χίτλερ δεν έχουν κανένα πρόβλημα να λένε ψέματα ασύστολα, να μεταμφιέζονται και να αλλάζουν προσωπεία. Με σιδερολοστούς ή με γραβάτες, σαν εθνικιστές ή νεοναζί, το λάβαρο τους είναι η «Τρίτη Ιδεολογία». Όμως ο ναζισμός δεν είναι ιδεολογία. Είναι έμπρακτο κάλεσμα σε φασιστική και ρατσιστική βία. Όσοι είχαν πιστέψει ότι η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη βουλή θα έκανε τους βουλευτές της να φορέσουν τις γραβάτες και να συμμορφωθούν στα γρήγορα, αποδείχτηκαν λάθος. Ένα χρόνο αργότερα, η Χρυσή Αυγή δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα.
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ;
Είναι λοιπόν τώρα και στην Κύπρο το ΕΛΑΜ απλά «άλλο ένα κόμμα» όπως τα υπόλοιπα αστικά κόμματα; Γιατί σαν τέτοιο το υποδέχτηκαν όλα τα κανάλια και σαν τέτοιο το υποδέχτηκαν και οι πολιτικοί. Σιωπή ιχθύος για το τι είναι το ΕΛΑΜ. Κάποιοι είπαν «έχουμε τις αντιστάσεις.» χωρίς τίποτα άλλο και αυτό ήταν όλο. Σαν άλλο ένα κόμμα λοιπόν το παρακολουθούν και οι απλοί πολίτες να σουλατσάρει στις τηλεοράσεις τους, να έχει απόψεις, να το παίζει αντισυστημικό, υπερασπιστής των φτωχών, διεκδικητής του δίκιου των αδικημένων, προστάτης του αίματος του ελληνικού.
Το ΕΛΑΜ δεν είναι «άλλο ένα κόμμα». Είναι ένα νεοναζιστικό κόμμα και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την μοναδικότητα του κινδύνου που ενέχει. Σαν τέτοιο, διαφοροποιείται από όλα τα αστικά κόμματα και από όλες τις αστικές μορφές κυριαρχίας γιατί κτίζει στη βάση της κοινωνίας ένα μαζικό, αντιδραστικό κίνημα με σκοπό να συγκρουστεί πολιτικά και στρατιωτικά με το εργατικό κίνημα και την Αριστερά (σε όλες τις εκδοχές της), να τσακίσει κάθε ανεξάρτητη οργάνωση της εργατικής τάξης, να εξαφανίσει όλες τις πολιτικές ελευθερίες και να επέμβει βίαια σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας εγκαθιδρύοντας μια δικτατορία. Στη Γερμανία του Χίτλερ η κοινωνία είχε μεταβληθεί σε στρατώνα όπου οι Ναζί αποφάσιζαν ακόμα και ποιος θα γεννηθεί και ποιος όχι.
Για να πετύχει το σκοπό του θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο, ψέματα, μασκαρέματα, τρομοκρατία αλλά και τη «νομιμοποίηση» μέσα από την αστική βουλή. Η εμφάνιση με τη μορφή του κόμματος είναι μια συνειδητή στρατηγική για να νομιμοποιηθεί και να αξιοποιήσει όλες τις ελευθερίες κινήσεων ενός αστικού κόμματος. Να αυξήσει τους ψηφοφόρους του και την επιρροή του όπως ένα άλλο αστικό κόμμα, αλλά συγχρόνως να κτίζει τάγματα εφόδου. Αυτό έκανε ο Χίτλερ, αυτό έκανε και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Το σίγουρο είναι ότι η άρχουσα τάξη και το κράτος της δεν πρόκειται να βάλουν φραγμό στη δράση του ΕΛΑΜ. Στο κάτω κάτω της γραφής, ιστορικά τα φασιστικά κόμματα υπήρξαν πάντα δικλείδα ασφαλείας για την άρχουσα τάξη.
Φραγμό στην επέλαση αυτού του τρόμου μόνο ένα μαζικό αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να βάλει. Ανάμεσα στο μικρό ακόμα φασιστικό πυρήνα και τους αντιφασίστες που θέλουν να δράσουν, υπάρχει η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που σε περίοδο οικονομικής και πολιτικής κρίσης, χτυπημένοι από τη λιτότητα και με ανακατωμένες ή και αντιφατικές ιδέες στο κεφάλι τους είναι ανοιχτοί σε προτάσεις, εξηγήσεις και «λύσεις». Δεν θα πρέπει να αφεθεί στους φασίστες να προσφέρουν τις λύσεις. Η οργάνωση της πολιτικής σχέσης ώστε αυτή η μεγάλη πλειοψηφία να κερδηθεί στο αντιφασιστικό στρατόπεδο, είναι εξαιρετικά σημαντική. Αν αποτύχουμε να αντιληφθούμε την ιδιαιτερότητα της φασιστικής απειλής που είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα ακόμα πιο αυταρχικό κράτος, αν δεν μπορέσουμε να δούμε ότι η φιλοδοξία των νεοναζί πηγαίνει πέρα από την καταστολή και αυτό που επιδιώκουν είναι το κτίσιμο μαζικού αντιδραστικού κινήματος «από τα κάτω» που να υπερβαίνει τα όρια ενός θεσμικού κρατικού μηχανισμού, τότε αυτό θα σημαίνει ότι δεν αναγνωρίσαμε καλά τον εχθρό. Γιατί το ΕΛΑΜ δεν είναι «άλλο ένα κόμμα».
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
Θέλουμε μία καλύτερη κοινωνία. Θέλουμε περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη ελευθερία. Χωρίς διαχωρισμούς χρώματος, θρησκείας, καταγωγής ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Θέλουμε καλύτερες ανθρώπινες σχέσεις. Θέλουμε ο έλεγχος της κοινωνίας να περνάει από όλους εμάς που είμαστε η πλειοψηφία και όχι από τους τραπεζίτες, τους κεφαλαιοκράτες, την ανώτερη κρατική γραφειοκρατία, το στρατό και την αστυνομία. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο υπέροχη θα μπορούσε να είναι η ζωή και γνωρίζουμε καλά ότι δεν είναι ουτοπία αλλά μία αντικειμενική δυνατότητα. Γιατί αυτός ο πλανήτης έχει ακόμα σε αφθονία όλους τους πόρους για να μπορεί να μην αφήσει κανένα πεινασμένο, κανένα διψασμένο, κανένα χωρίς μόρφωση, κανένα χωρίς ιατρική περίθαλψη, όταν ο πλούτος είναι για όλους και όχι για τα κέρδη μιας πολύ μικρής μειοψηφίας.
Γι' αυτό υπερασπιζόμαστε την ελευθερία του λόγου και συγκρουόμαστε με την κάθε καταστολή. Γιατί ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Όμως ακριβώς για αυτόν τον ίδιο λόγο, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την ελευθερία του λόγου σε αυτούς που θέλουν να την καταργήσουν. Σε αυτούς που θέλουν να καταργήσουν κάθε ελευθερία, κάθε δημοκρατικό δικαίωμα, που θέλουν να μας κατακερματίσουν με φυλετικό μίσος, να μας φιμώσουν και να φέρουν ολοκαυτώματα, να μας διοικήσουν με στρατόπεδα συγκέντρωσης και ναζιστικά πρότυπα.
Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την ελευθερία του λόγου στους νοσταλγούς του Χίτλερ. Σ' αυτούς που αυξάνουν τη δύναμη τους μέσα από την τρομοκρατία και όχι μέσα από την πειθώ των επιχειρημάτων. Κανένας διάλογος δεν είναι δυνατός με τους φασίστες. Διάλογο για τους μετανάστες έκανε ο λαχειοπώλης Μιχάλης Τσιάκκας στην οδό Λήδρας στις 23/3/2011 με μια ομάδα μελών του ΕΛΑΜ. Όταν δεν συμφώνησε μαζί τους, όλοι μαζί τον τσάκισαν στο ξύλο. Επίσης, όπως συμβαίνει με την εναλλαγή των όρων «εθνικισμός» και «εθνικοσοσιαλισμός», με την ίδια ευκολία και με ασύστολη ψευδολογία αρνούνται ή ασπάζονται τα πάντα, από τον Χίτλερ μέχρι το μέλος της οργάνωσης τους, ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής ή των εκάστοτε συνθηκών.
Αν η «δημοκρατικότητα» του καπιταλιστικού συστήματος δίνει την ελευθερία του λόγου στους ναζί, τότε με το ίδιο σκεπτικό, γιατί να μη δοθεί και σε ομάδα βιαστών που θέλουν να διεκδικήσουν το « δικαίωμα» τους να βιάζουν; Ή σε τραμπούκους που θέλουν να διεκδικήσουν το «δικαίωμα» τους να σπάζουν στο ξύλο ομοφυλόφιλους;
Θα το δεχόμασταν και θα θεωρούσαμε ότι είναι θέμα «δημοκρατίας»;
Τα επιχειρήματα των φασιστών δεν βασίζονται σε λογικές αντιπαραθέσεις αλλά στο φυλετικό μίσος, τους τραμπουκισμούς και την τρομοκρατία. Μέσα από αυτή τη τρομοκρατία αυξάνουν τη δύναμη τους και όχι μέσα από την πειθώ των επιχειρημάτων τους. Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να αποκαλύπτουμε τους νεοναζί σαν αυτό που πραγματικά είναι πίσω από τους λαϊκισμούς με τους οποίους απευθύνονται στον κόσμο.
Πρωτοβουλια Εναντια Στη Φασιστικη Απειλη-Κύπρου