Η ευθύνη του να είσαι ΑΡΧΗΓΟΣ
14 Nov 2012, 8 a.m. kifinescom
Ο αρχηγός της μεγάλης έκπληξης του πρωταθλήματος καλαθόσφαιρας, Γιώργος Κωνσταντίνου μας μιλάει για την ευθύνη του να είσαι αρχηγός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τους προπονητές που σημάδεψαν την καριέρα του, τον Χριστόφορο και το ντέρμπι με το αποελ.
Ο Κύπριος γκαρντ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, μιλάει στο Kifines.com δίνει το σύνθημα για τον αγώνα της Παρασκευής κόντρα στο αποελ ενώ στέκεται στην έννοια της ομάδας στην τρελή πορεία που διαγράφει το τμήμα στο φετινό πρωτάθλημα.
Πρώτα απ`όλα θα ήθελα να μου πεις ποιος είναι ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
Είμαι γέννημα θρέμμα της ομάδας, όπου έπαιζα καλαθόσφαιρα από τα 14 μου. Για 2-3 χρόνια ήμουν 2η κατηγορία λόγω σπουδών, ενώ τα τελευταία 4 χρόνια είμαι στην ομάδα, στην ΟΜΟΝΟΙΑ, εκεί που πάντα ήθελα να είμαι. Από το 2009 είμαι παντρεμένος και έχω το νεογέννητο μου γιο, 6 μηνών, που μαζί με την ΟΜΟΝΟΙΑ και τη γυναίκα μου είναι η ζωή μου όλη.
Είμαι άνθρωπος του σπιτιού και δουλεύω για το ψωμί της οικογένειας μου. Κάνω 2 δουλειές για να καλύπτω τα έξοδα μου. Χόμπι μου το ποδόσφαιρο και η καλαθόσφαιρα και όποτε πετυχαίνω αγώνα, τον βλέπω, ενώ μπορώ να πω ότι ακολουθώ ασταμάτητα την ποδοσφαιρική ΟΜΟΝΟΙΑ και τώρα με το νεογέννητο δεν χάνω εντός έδρας παιχνίδι.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το άθλημα και ποιος σε έφερε κοντά σε αυτό;
Από τα 14. Πιο πριν δεν είχα σχέση με το άθλημα. Έπαιζα ποδόσφαιρο στην ακαδημία του Δρόσου Καλοθέου. Ερχόταν με το λεοφωρείο και μας έπαιρνε, παίζαμε θυμάμαι κάποτε εναντίον της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και δε θέλαμε να αγωνιζόμαστε.
Στα 14 μου ήρθε ένας φίλος και μου είπε να αγωνιστώ στην Δόξα και όταν το έμαθε ένας άλλος φίλος, ο Γιώργος, μου είπε γιατί δεν πας στην ΟΜΟΝΟΙΑ καλαθόσφαιρα; Προπονητής τότε ο Ρένος Πιττάλης όπου πήγα στις ακαδημίες και αμέσως με ανέβασε στα τρίτα και για τις επόμενες 2 χρονιές βρέθηκα να κάνω διπλές προπονήσεις αφού έπαιζα και στα 2α και στα 3α.
Βοηθήθηκα πολύ από το συγκεκριμένο προπονητή, στην πορεία είχα και άλλους προπονητής όπως τον Μιχάλη Τσαγγαρίδη που μαζί του κατακτήσαμε πολλά τρόπαια, ντάμπολ, πρωτάθλημα, κύπελλο στα εφηβικά και γενικά ήταν αξέχαστες χρονιές !
Γιώργο, ποια η αθλητική σου πορεία και πως έφτασες να είσαι αρχηγός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;
Μέχρι τον καιρό που τελείωσα από το στρατό ήμουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Ήμουν 3α-2α, 3α-2α, 2α-1α, 2α-1α και γενικά είχα όλο μου το διάστημα διπλές προπονήσεις. Είχα πάρα πολύ καλούς προπονητές που με δούλεψαν απίστευτα. Ρένος Πιττάλης, Κυριάκος Γιαγκουλλής και Μιχάλης Τσαγγαρίδης.
Μετά πήγα να σπουδάσω στο Philips College και έπαιζα στην ομάδα του, ομάδα 2ης κατηγορίας με υποσχετική από την ΟΜΟΝΟΙΑ, έτσι είχα 100% υποτροφία. Το μόνο μου... παράπονο να το πω,είναι που κάθε χρονιά μα κάθε χρονιά ερχόμασταν 2οι.
Λεφτά δεν είχα για το κολλέγιο, έτσι η υποτροφία μου ήρθε γάντι.Μετά από το κολλέγιο (πριν από 4 χρόνια) δέχθηκα τηλέφωνο από τον Γιώργο Αντρέου που μου είπε ότι κάποιοι παίκτες θέλουν να έρθουν πίσω για να δημιουργήσουν την ομάδα (τότε προπονητής ο Κυριάκος Αδάμου). Επέστρεψα έτσι και εγώ με τη λογική ότι θα ξεκουράζω τους άλλους.
«Γιώργο μου θα παίζεις μισό με ένα λεπτό κάθε παιχνίδι για να ξεκουράζεις τους ξένους». Αυτό ήταν το πλάνο. Το ένα έγινε 2, τα 2 έγιναν 3, τα 3 έγιναν 6 και θυμάμαι χαρακτηριστικά το παιχνίδι με τον Κεραυνό όπου έπαιξα 32 λεπτά ! Και μπορώ να πω ότι βοηθήθηκα τα μέγιστα από τον Κυριάκο Αδάμου.
Την επόμενη (2η) χρονιά στην προπόνηση μου ανακοινώθηκε από τον Κυριάκο Αδάμου πως θα είμαι ο αρχηγός. Δεν γνώριζα οτιδήποτε για αυτές τις σκέψεις και ένοιωσα την αναγνώριση για όλα αυτά που έδωσα στην ομάδα από τα 14 μου, ξαφνικό, ευχάριστο και τιμητικό.
Ποιος ο ρόλος του αρχηγού Γιώργο; Μπορείς να περιγράψεις μερικά από τα καθήκοντα σου;
Πραγματικά, είναι ευθύνη το να είσαι αρχηγός. Πρέπει να κρατήσεις τα αποδυτήρια, την επικοινωνία με τους συμπαίκτες σου, αν έρθει κάποιος νέος να τον εντάξεις στην ομάδα και στο κλίμα της ομάδας. Να σου πω απλά ένα παράδειγμα φετινό, δεν γωρίζαμε αν θα υπήρχε ομάδα και μόλις ανακοινωθήκαν οι παίκτες, μέσω Facebook γνωριστήκαμε, τους συστήθηκα, τους έδωσα το τηλέφωνο μου και μόλις έρθουν Κύπρο, πριν καν πάμε προπόνηση να με πάρουν τηλέφωνο για ότι χρειάζονται.
Έπρεπε να δώσω τις κατευθυντήριες γραμμές, ποια είναι τα αποδυτήρια μας, τους στόχους μας, ποια είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ, την εξωγηπεδική τους ζωή, που να πάνε για φαΐ, πως να πάνε, πως να έρθουν στο γήπεδο, αυτοκίνητο και άλλα πολλά. Πράγματα τα οποία μου είναι ευχάριστα να τα κάνω, γιατί και εγώ σκέφτομαι κάποτε σκέψου Γιώργο να ήσουν Αμερική ή Σερβία, μόνος, μακριά από φίλους και οικογένεια, δεν θα χρειαζόμουνα αυτές τις βοήθειες;
Ποιες οι δυσκολίες του να αφιερώνεις τόσες ώρες για το άθλημα;
Θέλεις πάρα πολλές ώρες, το εύκολο είναι να είσαι επαγγελματίας αν θέλεις την άποψη μου. Το να μην είσαι όμως, όπως εγώ, που έχω 2 δουλειές, τη γυναίκα μου και το μωρό μου και να φεύγω από τις 7 το πρωί από σπίτι και να μπένω η ώρα 10 το βράδυ! Το πιο καλό μου είναι να μπω 7! Οι ώρες είναι πάρα πολλές και κουραστικές αλλά και ευχάριστες. Πας σπίτι πτώμα αλλά μόλις δω τη γυναίκα μου και το γιο μου ξεχνάω τα πάντα. Αφήνω κόπο, βάρος, κούραση και άγχος και νιώθω υπέροχα.
Πως είναι να παίζεις για την ΟΜΟΝΟΙΑ;
Μπασκετικά ουδέποτε ήμασταν η μεγάλη ομάδα. Το όνομα ΟΜΟΝΟΙΑ όμως που κουβαλάς και η ιστορία της ομάδας σε κάνει να προσπαθείς να νικήσεις τον κάθε αντίπαλο.Εγώ που είμαι ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ νιώθω μεγάλη ικανοποίηση, χαρά και σεβασμό αλλά χαίρομαι περισσότερο όταν κάποιοι συμπαίκτες (ξένοι ή Κύπριοι) που δεν είναι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ να νιώθουν την ομάδα. Έχω πολλά παραδείγματα να πω, απλά δε θα αναφέρω ονόματα.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που σου παραδώσανε την πράσινη στολή;
Πως να μη θυμάμαι; Ήταν μια double face, σαν πιτζάμα. Την πρώτη νύχτα μάλιστα κοιμήθηκα μαζί της από τη χαρά μου, αφού την επόμενη μέρα θα έπαιζα για πρώτη φορά. Ήμουν 14 τότε, τη φόρεσα και πήγα σπίτι, η μητέρα μου φώναζε να την πλύνει, εγώ τίποτα, που να τη βγάλω; Ήτανε μία στολή βαρετή όσο καμία άλλη και το εννοώ ρεαλιστικά. Πρέπει να ζύγιζε όσο 3 φούτερς.Ήταν τεράστια λέμε. Πραγματικά ένα συναίσθημα μοναδικό και απερίγραπτο.
Χριστόφορος Χριστοφόρου, λίγα λόγια για αυτόν τον άνθρωπο.
Εγώ τον ζω από την πρώτη στιγμή που ήρθε τον Χριστόφορο. Κάνει μεγάλες θυσίες, πέρασε από χίλια προβλήματα αλλά είναι ακόμη εδώ, στην ομάδα. Δε θα πω τα προβλήματα, ο κόσμος νομίζω τα γνωρίζει. Με πολύ λίγα λόγια θα τον περιέγραφα σαν άνθρωπο στρατιώτη. Ένα στρατιώτη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και είμαστε τυχεροί που τον έχουμε.
Το καλαθοσφαιρικό διοικητικό κομμάτι είναι τρομερά δύσκολο λόγω και των οικονομικών προβλημάτων. Αυτός ο άνθρωπος είναι δίπλα μας εδώ και 3 χρόνια, αγωνίζεται, προσπαθεί, αφιερώνει απίστευτες ώρες (με τη βοήθεια των συνεργατών του πάντα) και προσπαθεί να μας έχει όσο πιο καλά γίνεται. Ευχαριστούμε τον θεό που τον έχουμε. Πραγματικά είναι κοντά μας και το πιο σημαντικό έμεινε κοντά μας και στα δύσκολα. Τον ευχαριστούμε εκ καρδιάς.
Πως βλέπεις τη φετινή χρονιά;
Είμαστε στην 3η αγωνιστική σήμερα. Σκέψου ότι πριν περίπου 40 μέρες ξεκινήσαμε. Όλο το καλοκαίρι ήμουνα σε αναμμένα κάρβουνα, έπαιρνα τηλέφωνο συνέχεια τον Χριστόφορο, τον Γιώργο Αντρέου. «Τί γίνεται με το άθλημα; Θα έχουμε συμβούλιο; Θα είμαστε στην ομάδα; Δεν θα είμαστε;»
Σκέψου ότι το καλοκαίρι δεν είχαμε καν συμβόλαιο. Υποτιθέμενοι παίκτες ο Γαβρίλης και εγώ, αλλά και πάλι αυτό εξαρτάται από τον προπονητή. Αν πει δεν τους θέλω, ψάχνεις ομάδα. Και με όλα αυτά δημιουργήθηκε μέσα σε λίγες μέρες η ομάδα, κάπου πριν 40 μέρες και ... ναι, είμαστε εδώ που είμαστε.
Αν κοιτάξεις σήμερα τη βαθμολογική κατάταξη, είμαστε πρώτοι μετά από 3 αγωνιστικές, δύσκολες αγωνιστικές μάλιστα. Τη μόνη ομάδα που ήταν στο πρόγραμμα η νίκη ήταν με την αέλ που έχει πολλά προβλήματα. Οι άλλες 2 όμως ήταν μεγάλες εκπλήξεις για εμάς αφού οικονομικά δεν έχουμε καμία σχέση σαν προϋπολογισμός.
Νικήσαμε στην τύχη τον Απόλλωνα, στην τύχη την Αέλ, στην τύχη την Έθα, ε κάπου πρέπει να σταματήσει η τύχη και να αποδεχτούμε ότι η ομάδα πέτυχε τεράστιο επίτευγμα.
Πίστευες πως με τέτοιο πρόγραμμα θα φτάναμε μέχρι εδώ;
Όχι, όχι δεν το πίστευα αλλά πίστευα κάτι άλλο και το είπα στους νέους παίκτες, από την πρώτη μέρα που ήρθαν στην ομάδα. «Ήρθατε σε ένα δύσκολο και παράξενο πρωτάθλημα αλλά με σοβαρότητα και με εκμηδενισμό των λαθών στο παιχνίδι (π.χ. βήματα) μπορούμε να κερδίσουμε οποιονδήποτε αντίπαλο»
Παράδειγμα με τον Απόλλωνα, κάναμε 10 λάθη και αυτοί 23. Γνωρίζουμε ότι αυτή η ομάδα με το υπάρχον υλικό, δύσκολα μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό.
Μπορείς να το εξηγήσεις με δικά σου λόγια στον κόσμο που μας διαβάζει;
Πολύ απλά, σκεφτείτε ότι σύμφωνα με την προκήρυξη δικαιούσαι να έχεις 4 Αμερικάνους, 4 Κοινοτικούς και 4 Κύπριους. Όλες οι ομάδες έχουν 8 ξένους ενώ εμείς 5, οι 4 Αμερικάνοι, 1 κοινοτικό (σσ: Την ημέρα της συνέντευξης δεν είχε έρθει Κύπρο ο Νεμάνια Ίλιτς), 2 βασικούς Κύπριους και οι υπόλοιποι Κύπριοι ή Έλληνες νεαρά ταλέντα που ακόμα δεν πήραν χρόνο συμμετοχής. Οι άλλοι έχουν 10 βασικούς (μερικοί και 12) που έχουν χρόνο συμμετοχής, ενώ εμείς πάμε με 7 παίκτες.
Το payroll μας όχι μόνο είναι το μικρότερο του πρωταθλήματος αλλά είναι ισάξιο με 1 ή 2 παίκτες μιας άλλης ομάδας. Απορώ ποιος άλλος άνθρωπος εκτός του Χριστόφορου σαν Διοικητικός και εκτός του προπονητή μας θα αναλάμβανε αυτή την ομάδα με αυτό το μπάτζετ.
Παρασκευή, ώρα 7μμ με το Αποέλ. Ποιο το μήνυμα σου;
Είναι το τέταρτο μας παιχνίδι και θα πάμε όπως και στα άλλα παιχνίδια, χωρίς άγχος και με τον αγωνιστικό χαρακτήρα που μας διακατέχει και τη νοοτροπία που μας δημιούργησε ο προπονητής και με τεράστια αυτοπεποίθηση.
Την Παρασκευή έχουμε τοπικό ντέρμπι,το οποίο θέλουμε όλοι να το κερδίσουμε. Παίζουμε με μία ομάδα με 20πλάσιο προϋπολογισμό από ότι εμείς (η Έθα είχε 10πλάσιο), αλλά κανένας προϋπολογισμός δεν μπορεί να μπει μπροστά στην ΟΜΑΔΑ και στη ΨΥΧΗ. Η ψυχή θα αντληθεί μέσα από τους οπαδούς μας.
Ένα μήνυμα σε αυτούς τους οπαδούς;
Τους θέλουμε δίπλα μας. Ήδη βλέπω μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο, βλέπω στο γήπεδο οικογένειες, μικρά παιδιά, οι συνηθισμένοι οι “πελλοί μας” της Θύρα 9 εννοείται, άνθρωποι που αγάπησαν την ομάδα. Το μήνυμα μου είναι να έρθει ο κόσμος και να φωνάξει για την ομάδα του. Όσο πιο δυνατά φωνάζουν και χειροκροτούν, όσο πιο πολλοί φωνάζουν και χειροκροτούν , τόσο πιο μεγάλη είναι η αυτοπεποίθηση που παίρνουμε εμείς στο παρκέ.
Να παρακαλέσω να μην υπάρχουν ακρότητες, δεν χρειάζονται !! Εμείς παίζουμε τίμια και καθαρά, είμαστε η ΟΜΟΝΟΙΑ.Θέλουμε να συνεχίσουμε το ίδιο τίμια και καθαρά με την αγάπη του κόσμου μας, θέλω την Παρασκευή να κάνουν μαθήματα προς άλλους οπαδούς. Σε άλλες έδρες πάμε και τραβούμε πολλά, δεν θέλω τα ίδια εδώ. Θέλω να τους εξηγήσετε ότι ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έρχεται επειδή αγαπά την ομάδα και τραγουδά σαν τρελός.
Δεν έχουμε μίσος, έχουμε ΟΜΟΝΟΙΑ. Με τη φωνή και το τραγούδι και εμείς θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τους κάνουμε ξανά περήφανους και δεν θα μείνουμε στα λόγια. Το εμπέδωσαν μέχρι και οι ξένοι, όλοι παίζουμε για τον κόσμο μας με πώρωση για να του δείξουμε την εκτίμηση μας.
Έκανα στον Γαβρίλη την ίδια ερώτηση απλά με άλλη ομάδα, θα στην κάνω και εσένα. Αν νικήσουμε το Αποέλ τι γίνεται Γιώργο;
Υπόσχομαι να φέρω όσους μπορώ στο Fan Club να το γιορτάσουμε (Γέλια)
Οι στόχοι όμως παραμένουν οι ίδιοι, έχουμε το πιο χαμηλό μπάτζετ και πρέπει να διατηρηθούμε στην κατηγορία. Βήμα με βήμα, παιχνίδι με παιχνίδι, νίκη με νίκη και θα κάνουμε τη σούμα μας προς το τέλος. Κάναμε 3 νίκες αλλά βαθμολογικά δεν έγινε κάτι. Δεν είμαστε ούτε στη μέση του πρώτου γύρου, μετά έχουμε άλλο ένα γύρο και μετά ξεκινάνε τα play off.
Ποια η άποψη σου για τους οπαδούς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;
Πραγματικά είναι υπέροχοι. Εγώ δεν θα πω για μένα, αφού και εγώ είμαι οπαδός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Να σου πω τα λόγια των ξένων; Πρώτη φορά έζησαν έτσι πράγμα με τους οπαδούς και δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ το καλωσόρισμα από τη Λεμεσό.
Όταν τους δίνεις χαρά γίνονται απίστευτοι. Οι ξένοι στην ομάδα μιλάνε συνέχεια γι`αυτούς και λένε παντού ότι είναι οι πιο σπουδαίοι οπαδοί που υπάρχουν. Τους έχετε τρελάνει!
Το αίσθημα που παίρνει κάποιος στο παρκέ από τους οπαδούς;
Μετά από ένα κάρφωμα, μετά από ένα τρίποντο, μετά από ένα κλέψιμο, οι φωνές που ακούς, τα συνθήματα γενικά... σε κάνουν όντως να πετάς. Ξεχνάς ότι είσαι ένας απλός παίκτης και νιώθεις ότι είσαι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Βγαίνουν όλα από μέσα σου, ξεχνάς πόνο, κούραση, αρρώστιες, τα πάντα.
Κλείνοντας να αναφέρουμε ότι η συμμετοχή του Γιώργου Κωνσταντίνου στο ντέρμπι δεν φαινόταν και τόσο βέβαιη στις αρχές της βδομάδας. Μπορεί ο ίδιος να ταλαιπωρείται από ίωση αυτή τη βδομάδα, αλλά όπως δήλωσε και ο ίδιος μέσω του Facebook τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει από το να βρεθεί στο παρκέ στον αγώνα της 4ης αγωνιστικής. Η ευθύνη του να είσαι αρχηγός που λέγαμε...
Μένουμε στα λόγια του λοιπόν , για στήριξη στην ομάδα. Αν αυτός σφίγγει τα δόντια και προσπαθεί για το καλύτερο υπό όποιες δήποτε συνθήκες, θεωρούμε χρέος μας να δώσουμε και εμείς τη βοήθεια που χρειάζεται η ομάδα για να κάνει τέσσερις τις νίκες της και να βάλει το τμήμα σε νέα πορεία!
Photos: Viktoria/OmonoiaNews