Ομονοιάτικο πείσμα και γινάτι
19 Jan 2013, 11 p.m. philosophos
Δεν είναι τυχαίο που επέλεξα το "Πράσινη Κοσμοθεωρία" για τίτλο του μπλογκ μου. Μέσα από το όνομα Ομόνοια απορρέει ένα φάσμα ανθρώπινων εκφράσεων σε όλους τους τομείς της ζωής ενός ανθρώπου. Γενιόμαστε με Ομόνοια, ζούμε με Ομόνοια και πεθαίνουμε με Ομόνοια. Θα μπορούσα να αφιερώσω χιλιάδες γραμμές εξηγώντας τι σημαίνει πράσινη κοσμοθεωρία. Θα μπορούσα να αφεθώ να γράφω συνεπαρμένος από την ιστορία αυτής της ομάδας και να εξυμνώ τους άθλους που κατάφεραν άλλες γενεές να κάνουν φορώντας την πράσινη φανέλα και το τριφύλλι στο στήθος.
Θέλω όμως να σταθώ στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ομάδα... Δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που να αμφισβητεί ότι η Ομόνοια δέχεται συστηματικό παρασκηνιακό πόλεμο; Ούτε νομίζω να μπορεί ο οποιοσδήποτε να παρουσιάσει πειστικό τεκμήριο για το αντίθετο.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τον τρόπο που σκέφτομαι, γιατί νομίζω ότι ενδεικνύεται μια οργανωμένη προσπάθεια για αντίδραση. Κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν με αυτά που θα πω και θα προτίνω. Δικαίωμά τους. Εγώ προσπαθώ να δώσω στον κόσμο μια ιδέα ενεργείας που να σέβεται την Ομόνοια και την ιστορία της. Αν μη τι άλλο να πυροδοτοθεί μια συζήτηση προς αυτή την κατεύθυνση.
Για μένα η Ομόνοια δεν είναι ένα tabula rasa (άσπρος πίνακας) και δεν έχει να λύσει περίπλοκα επιστημονικά προβλήματα και γόρδιους δεσμούς. Έχει δημιουργηθεί στην Κύπρο μας κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και διαχρονικά αντιμετώπιζε συγκεκριμένα προβλήματα και συγκεκριμένα συμφέροντα. Προβλήματα που κατάφερε με επιτυχία να αντιμετωπίσει και να σταθεί στα πόδια της σε δύσκολες εποχές.
Τα τελευταία 10 με 20 χρόνια τα πιο πάνω φαίνεται να μην αρέσουν σε κάποιους. Είναι κοινή αντίληψη πλέον ότι υπάρχει μια μονολιθική και συστηματική προσπάθεια να διαλυθεί η Ομόνοια σαν ομάδα. Η καλύτερα να υποταχτεί η Ομόνοια σαν ομάδα, σαν ιδέα και σαν προιόν που πουλά στα χέρια των εχθρών της.
Ο πόλεμος που δέχεται η Ομόνοια αποσκοπεί στην υποταγή της σε ένα σύστημα που θέλει να την εκμεταλλεύεται για να πλουτίζει. Βρήκαν μπροστά τους μια αδύνατη οικονομικά ομάδα και θέλουν να την πιέσουν έτσι ώστε ες αεί να είναι υπόλογη σε χρηματικό χρέος και να αποφασίζουν άλλοι για τις επιτυχίες ή της αποτυχίες της.
Μπροστά σε τέτοιες μονολιθικές καταστάσεις που έχουν σαν αντικειμενικό σκοπό την υποδούλωση και την εκμετάλλευση η ιστορική εμπειρία συστείνει στάση ζωής, συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Από την μια δικαιολογείται η διοίκηση να μην εκφράζεται απερίσκεπτα και να μελετά προσεκτικά τις καταστάσεις πριν να προβεί σε ενέργειες. Η απερισκεψία είναι κάτι που αναμένεται από το παρασκήνιο με σκοπό να δώσουν και άλλα κτυπήματα στην ομάδα μας.
Από την άλλη όμως οι ενέργειες της διοίκησης είναι καταδικασμένες να αποτυχάνουν, εφόσον δεν καλείται ο κόσμος της Ομόνοιας να στηρίξει την ομάδα, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και με την ανάλογη στάση ζωής. Χρειάζεται γινάτι, αλληλεγγύη, δυναμικότητα, διεκδικητικότητα από τον καθένα μας. Χρειάζεται να κατανοήσει ο καθένας μας τί σημαίνει να είμαι αλληλέγγυος στους συνομονοιάτες και διεκδικητικός απέναντι στον οποιοδήποτε πει η κάνει κάτι που θα βλάψει την ομάδα.
Απέναντι στην οργανωμένη προσπάθεια εξόντωσης της ιδεολογίας μας θα πρέπει να βρεθεί μια εξίσου οργανωμένη προσπάθεια για διατήρηση του τι είμαστε. Δεν θα πουλήσουμε την ιδέα μας και δεν θα αφομοιωθεί η κοσμοθεωρία μας από κανένα. Εμείς έχουμε τους τρόπους και τις δυνάμεις για να διατηρήσουμε την Ομόνοια σαν κράτος εν κράτει.
Έχουμε αποδειξεί αυτούς τους τρόπους πολλές φορές στην πράξη εδώ και 65 τόσα χρόνια. Τεκμήριο αυτής της απόδειξης, οι αμέτρητες επιτυχίες της ομάδας μας. Γιατί η Ομόνοια είναι καταδικασμένη να είναι πάντα Ομόνοια. Φτάνει να δείξουμε όλοι αυτό που πάντα φοβόντουσαν. Το ομονοιάτικο πείσμα και γινάτι.
Κάτω από μια τέτοια περιρέουσα η οποιαδήποτε προσπάθεια της οποιασδήποτε διοίκησης θα αποφέρει καρπούς. Να είσαστε σίγουροι γι αυτο.