Η επόμενη μέρα
20 Jan 2013, 1:25 p.m. kifinescom
Απογοήτευση και οργή προκαλεί το αποτέλεσμα του χθεσινού ντέρμπι. Απογοήτευση για το ότι μείναμε στην ισοπαλία εκεί που μπορούσαμε για τη νίκη. Οργή γιατί για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι είμαστε στο έλεος του κάθε εντεταλμένου.
Η αλήθεια είναι ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν άρχισε το παιγνίδι όπως την περιμέναμε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έδωσε χώρο στον αντίπαλο, θέλοντας να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα της στις αντεπιθέσεις. Ο προπονητής δικαιολόγησε αυτή την εικόνα στα συνεχόμενα παιγνίδια, όμως η ΟΜΟΝΟΙΑ έδειξε συνειδητά να είναι πιο αμυντικά παρατεταμένη από ότι την συνηθίσαμε στα προηγούμενα ντέρμπι.
Κάτι άλλο που είδαμε να συμβαίνει είναι την σύμπτυξη της ομάδας προς το κέντρο του γηπέδου όταν παρατασσόταν σε άμυνα όπως και τα man to man που σε πολλές περιπτώσεις έφερναν τους παίχτες του αποελ σε ελεύθερη θέση για σέντρα από τα πλάγια. Ήταν σε μια τέτοια φάση που βρήκε το αποελ την ευκαιρία να προηγηθεί, χωρίς να φτιάξει άλλη φάση, αφού με το κέντρο της άμυνας βαρυφορτωμένο και τα man to man να παίρνουν το παιγνίδι στα αριστερά της άμυνας μας, ο Μαντούκα κατάφερε να απελευθερωθεί και να κάνει υποδοχή στα πλάγια της περιοχής μας. Ανεξαρτήτως του ότι ο Μαντούκα πήρε μπάλα έξω από το γήπεδο, η ουσία είναι ότι ήταν σε θέση βολής και αυτό γιατί το επιτρέψαμε εμείς.
Βέβαια η συνέχεια του αγώνα δικαίωσε τον προπονητή μας, γιατί πέραν του γκολ και άλλων δύο φάσεων στο πρώτο ημίχρονο και στο τέλος του αγώνα, το αποέλ δεν έγινε ποτέ ξανά επικίνδυνο. Σ' αυτό συνέτειναν οι πολύ καλές τοποθετήσεις του Ζοάο Πάολο Ατράντε που παρότι όχι πλήρως έτοιμος μετά τον τραυματισμό του, έδειξε να κουμαντάρει σωστά την άμυνα του όπως και η μαχητικότητα των Σπούγκιν και Αλαμπί. Στεκόμαστε ιδιαίτερα στον Γιούβαλ που προερχόταν από μεγάλη αποχή κι όμως έσβησε τον Αλωνεύτη στη πλευρά του και στις λίγες περιπτώσεις που δοκίμασε επίθεση εντός περιοχής ο παίχτης του αποελ, ήταν εκεί με τάκλιν να αποσοβήσει τον κίνδυνο.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για τον Ασσίς ο οποίος έκανε άλλο ένα ολοκληρωμένο παιγνίδι. Δεν ήταν μόνο οι επιτελικές του επινοήσεις με σχεδόν 100% επιτυχία στα κατεβάσματα του, αλλά και οι επεμβάσεις του σε αμυντική διάταξη της ομάδας που του κερδίζουν τον τίτλο του πολυτιμότερου στον χθεσινό αγώνα. Η φάση του 19 δε, όταν έβγαλε τον Φρέντι φάτσα με τον Πάρντο μετά που πέρασε όλη την ομάδα του αποελ, θα ήταν ο,τι καλύτερο είδαμε στο πρωτάθλημα φέτος, αν ο Αγκολέζος κατάφερνε να τελειώσει τη φάση.
Δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με τα όσα είδαμε από την επιθετική τριπλέτα. Ο Εφραίμ φάνηκε να είναι ανέτοιμος και δεν θύμισε σε τίποτα τον παιχταρά που μπορεί να γύρει την πλάστιγγα του παιγνιδιού στη πλευρά μας, ενώ ο Φρέντι εγκλωβίστηκε νωρίς με την κάρτα που δέχτηκε στο 6ο λεπτό. Μπορεί να ήταν το πρώτο φάουλ του αγώνα και η συνέχεια του αγώνα δικαιώνει τις φωνές μας για την ανομοιομορφία, αλλά το φάουλ έξω από την περιοχή του αντιπάλου με τέτοιο τρόπο ήταν κάτι σαν «αυτογκόλ» από τον Αγκολέζο. Μοιραία όλο το παιγνίδι έπεφτε πάνω στον Χριστοφή και από δεξιά. Αυτό το είχε κατά νου ο Γιοβάνοβιτς και με την τοποθέτηση του γρήγορου Αλεξάνδρου αλλά και τις βοήθειες από τον Τζιόλη, κατάφεραν να περιορίσουν αρκετά τον Τζίμη. Δυστυχώς ο Δημήτρης, που είναι παιχταράς με τα όλα του, έμεινε και αυτός αρκετά πίσω σε σχέση με προηγούμενα παιγνίδια και αυτό ίσως να ήταν το σημείο που δεν επέτρεψε στην ομάδα μας να γίνει πιο διεκδικητική.
Σε καμία περίπτωση δεν λέμε ότι η ψεσινή εμφάνιση ήταν κακή, όμως σε σχέση με άλλα παιγνίδια ντέρμπι που έδωσε η ομάδα μας, το ισόπαλο απότελεσμα αυτή τη φορά δεν είναι και τόσο μακριά από τα όσα άξιζαν να πάρουν οι δύο ομάδες.
Βέβαια αλλιώς θα ήταν τα πράγματα αν το αποελ δεν προηγείτο από νωρίς με ένα κάλπικο γκολ. Αλλιώς θα ήταν αν Πίντο, Αλωνεύτης και Ατόρνο έπαιρναν κάρτες στο πρώτο ημίχρονο όπως έπρεπε και αλλιώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν έπαιρνε κόκκινη ο Μαργκάσα στο 77΄, τρία λεπτά μετά την είσοδο του στο παιγνίδι!
Είναι αστείο να χαρακτηρίζεται η διαιτησία του Βασίλη Δημητρίου ως καλή από διάφορα μέσα. Είναι τα ίδια μέσα που για πολύ πιο «light» αποφάσεις διαιτητών, στάμπαραν καμπόσες διαιτησίες ως φιλο-ανορθωσιάτικες. Φαίνεται όμως, ότι όταν οι φάσεις αφορούν τη δική τους ομάδα παθαίνουν μερική τύφλωση! Γιατί δεν μπορεί να στέκεται κανείς στο ότι η φάση του Μαντούκα ήταν «μόλις λίγα εκατοστά» εκτός γραμμής ή το ότι ο Μαργκάσα έπεσε από πίσω, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα!
Η ουσία δυστυχώς για εμάς είναι ότι κολλήσαμε στους 32 βαθμούς. 1 λιγότερο από την Αελ που δίνει σήμερα αγώνα στο Τσίρειο με Ολυμπιακό και μπορεί αν κερδίσει να μεγαλώσει τη διαφορά στους 4 και να βάλει σε κίνδυνο την προσπάθεια μας για τετράδα. Ταυτόχρονα χθες έχασε βαθμούς απρόσμενα και η Άεκ, έτσι μειώσαμε στους 8 βαθμούς από την τρίτη θέση. Αν χθες κερδίζαμε το παιγνίδι σήμερα θα ήμασταν με μια διαφορά των 6 βαθμών ενώ η Άεκ πρέπει να αγωνιστεί με αποελ, Ανόρθωση και Αέλ.
Η φάση του αγώνα έγινε στο 87'. Και εκεί χάθηκε το παιγνίδι. Αν ο Χριστοφή προλάβαινε το μαρκάρισμα του Αλεξάνδρου και έβγαζε τη πάσα στον Εφραίμ που περίμενε μόνος απέναντι, τότε όλα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να συνεχίσουμε και να δούμε τη συνέχεια. Το πρόγραμμα λέει ΟΜΟΝΟΙΑ-Ανόρθωση και η ΟΜΟΝΟΙΑ θα παίξει για τον κόσμο της, την ιστορία της και μετά για τους στόχους που της απομένουν στο πρωτάθλημα.